UE sięga po multilateralizm
UE jest orędownikiem multilateralizmu, tj. współpracy kilku państw nad decydującymi kwestiami, takimi jak bezpieczeństwo czy kryzys gospodarczy. Jednym z ważnych przykładów multilateralizmu jest współpraca między UE a krajami zlokalizowanymi wokół wspólnych mórz otaczających Europę, jak Bałtyk, Morze Czarne, Morze Kaspijskie czy Śródziemne. EU4SEAS to finansowany ze środków UE projekt, w ramach którego zbadano multilateralizm w krajach wokół tych mórz. W czasie, gdy kryzys gospodarczy zmienia oblicze świata, inne organizacje multilateralne, jak Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) czy Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ), zaczynają odgrywać coraz większą rolę w sprawach światowej wagi. Jednocześnie, w miarę jak atrakcyjność wspólnej waluty UE zmniejsza się z powodu kryzysu, wspólnota raz jeszcze podejmuje kwestie polityki sąsiedztwa i rozszerzenia. W ramach tego projektu badane są wszystkie zmieniające się realia w celu dokonania postępów w zakresie subregionalnego multilateralizmu na obrzeżach UE, z myślą o tworzeniu lepszych polityk w celu zaangażowania sąsiadów. Aby osiągnąć te cele, partnerzy projektu przeprowadzili szereg seminariów na temat kwestii bezpieczeństwa, środowiska, polityki morskiej, energii i transportu, a także swobodnego przemieszczania się osób, dóbr i kapitału. Przedsięwzięcie pociągnęło za sobą 400 wywiadów i wizyt w 30 krajach, co stanowiło podstawę opracowania dokumentów, analiz politycznych i cennych wniosków. Co istotne, zespół projektu EU4SEAS odkrył, że niejednorodne polityki i strategie UE często nieumyślnie osłabiały subregionalizm; napięte kontakty z Rosją i Ukrainą są jednym z przykładów. Kwestie napięć w sferze handlu i energii istnieją między innymi również w kontekście krajów północnoafrykańskich, wskazując na potrzebę ulepszenia polityk sprzyjających multilateralizmowi w zdrowy sposób. Projekt EU4SEAS może mieć znaczący wpływ na budowanie konstruktywnych i owocnych relacji z sąsiadami. Zespół z powodzeniem zbadał decydujące kwestie, takie jak rozszerzenie, europeizacja i interregionalizacja, chcąc rzucić nieco światła na zdrowy subregionalny multilateralizm. Poprzez seminaria, publikacje i dyskusje, projekt zwrócił się do wszystkich zainteresowanych stron, w tym środowiska akademickiego, społeczeństwa obywatelskiego, mediów i, rzecz jasna, decydentów. Położyło to podwaliny pod szeroką debatę na temat ulepszania multilateralnej współpracy, dostarczając wnioski w sprawie polityki oraz zalecenia, które mogą zmienić sposób, w jaki UE wchodzi w interakcję z sąsiadami. Od globalnego kryzysu gospodarczego i Arabskiej Wiosny po nowe rurociągi energetyczne i rozszerzenie UE, decydenci będą teraz znacznie lepiej poinformowani co do budowania lepszych relacji multilateralnych. Nowe, ściślejsze polityki subregionalne będą się wiązały z większym bezpieczeństwem, stabilnością, zrozumieniem i sprawniejszym niż dotychczas handlem.
