Prezentacje projektów – Ciche leczenie
Europejskie dane demograficzne jasno wykazują, że społeczeństwo się starzeje. Prowadzi to do procentowego wzrostu liczby starszych osób w porównaniu do grupy osób zatrudnionych. Brookings Institute przewiduje, że średni wiek społeczeństwa w Europie wzrośnie z 37 lat w roku 2003 do około 52 lat w roku 2050. W rzeczywistości, według opinii Komisji Europejskiej, starzejąca się populacja europejska wzrośnie o 77% w okresie od 2010 do 2050 roku. Taka starzejąca się populacja będzie powodować dodatkowe utrudnienia w społeczeństwie, nie mówiąc o potrzebie rozszerzonej opieki dla osób starszych. Niedosłuch jest zazwyczaj związany z wiekiem i ogólnie akceptowany, ponieważ według przeważającej opinii, w starszym wieku człowiek traci słuch i niczego nie można na to poradzić. Historycznie rzecz biorąc, waga posiadania dobrego słuchu nie jest doceniana. Starsze osoby, cierpiące z powodu utraty słuchu, są często sfrustrowane z powodu braku możliwości porozumienia się. W konsekwencji tego, często zdarza się, iż niedosłuch wiąże się ze stanami depresji i niemożnością utrzymania życia towarzyskiego, co jeszcze bardziej obciąża osoby cierpiące na to zaburzenie. Pomimo, iż osłabienie słuchu występuje przeważnie u osób starszych, jest w znacznej mierze niediagnozowane, a w rezultacie tego, nieleczone. Niedosłuch nie jest schorzeniem, które można zauważyć, a więc szybko zdiagnozować i leczyć. Postępuje on przez dłuższy czas, co jest jednym z głównych powodów, iż umyka podjęciu wczesnej interwencji wobec osób starszych. Właśnie dlatego, że jest to główny problem występujący u osób starszych, w roku 2008 rozpoczęto finansowany przez IUE projekt pod nazwą "Ocena słuchu u osób starszych: proces starzenia się oraz zmiany zwyrodnieniowe – integracja na drodze wczesnej interwencji" (AHEAD III), z zadaniem znalezienia danych o wpływie niepełnosprawności słuchowej na osoby dorosłe, a zwłaszcza osoby starsze. "Jeszcze kilka dekad temu," mówi szef projektu, Ferdinando Grandori, "głuchota była błędnie i niewiarygodnie wiązana z innymi rodzajami niepełnosprawności, nawet z niedorozwojem umysłowym." Projekt ten, zaplanowany na okres od 2008 do 2011 roku, ma na uświadomienie problemu wśród kluczowych, zaangażowanych interesariuszy (twórców strategii, administratorów i profesjonalistów ze służby zdrowia). W ramach projektu przeanalizowano koszty i wykonalność wielkoskalowych lub narodowych programów kontroli słuchu, a także interwencji wśród osób dorosłych, oraz przedstawiono wzorce, według których należałoby prowadzić takie kontrole. "Prawie wszystkie klasyczne metody kontroli słuchu nie zapewniają sprawdzenia zdolności do rozumienia języka mówionego, zwłaszcza w przypadkach szumów tła," wyjaśnia Pan Grandori. Niepełnosprawność a zaburzenia funkcji Przy uczestnictwie 17 partnerów z 13 krajów europejskich, w ramach projektu AHEAD III opracowano wytyczne różnych formatów prowadzenia badań kontrolnych. Obejmują one nowe proponowane metody kontroli telefonicznej oraz internetowej. Ponadto, wymienione wzorce oraz wytyczne zostały dokładnie dopasowane do lokalnych lub krajowych warunków społecznych i ekonomicznych. Bez względu na rodzaj prowadzonej kontroli, projekt AHEAD III podkreślał potrzebę diagnozowania wczesnej niepełnosprawności słuchowej, a nie jedynie funkcjonalnych zaburzeń słuchu. Badania skoncentrowane zostały na niektórych, wspólnie występujących aspektach, dotyczących utraty słuchu. W ramach tych badań przeprowadzono ocenę etiologiczną (zdefiniowanie co jest przyczyną utraty słuchu u osób starszych), oraz epidemiologiczną utraty słuchu związanej z wiekiem (badanie wzorców utraty słuchu na poziomie populacji). Po ustaleniu tych ocen można było zbadać główne przyczyny utraty słuchu związane z wiekiem oraz metody zastosowane do badań kontrolnych. W projekcie AHEAD III udało się zastosować międzynarodową klasyfikację Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), dotyczącą funkcjonowania, niepełnosprawności i zdrowia (znaną powszechnie pod skrótem ICF), do badań kontrolnych oraz interwencji w przypadkach utraty słuchu u osób starszych. ICF jest standardem stosowanym przez WHO do klasyfikacji elementów funkcjonowania i niepełnosprawności związanych ze zdrowiem. Partnerzy wskazali następnie najbardziej oczywiste przyczyny i mechanizmy patofizjologiczne występujące u osób dorosłych z niepełnosprawnością słuchową. Społeczne konsekwencje utraty słuchu dotyczą zarówno osób, których to dotknęło, jak również osób, z którymi stykają się one na codzień. W wyniku odizolowania spowodowanego przez niemożność komunikowania się z przyjaciółmi i najbliższymi, następuje trwały okres odczuwania osamotnienia i depresji. Sfrustrowane stają się także osoby, które chcą porozumiewać się z osobą z niesprawnością słuchową, lecz widzą, że ich wysiłki są daremne i muszą podjąć starania, by się do tego dostosować. "Głuchota powoduje odizolowanie," mówi Pan Grandori. "Na dłuższą metę, następuje znaczne pogorszenie wszelkich więzów towarzyskich, a głuchota doprowadza do zaprzestania jakiejkolwiek formy porozumiewania się." Pogodzenie się z myślą o utracie słuchu może być związane z długą i ciężką drogą, jaką jest w stanie przebyć jedynie niewiele osób w starszym wieku. Pojawiają się także skutki psychologiczne i społeczne Ważnym aspektem, na którym koncentrują się naukowcy, jest psychologiczny i społeczny wpływ utraty słuchu na osoby dorosłe. Do badania poziomów progu słyszalności stosowana jest audiometria tonów czystych (PTA), określająca stopień, rodzaj i konfigurację utraty słuchu. Projekt AHEAD III ustalił wskaźnik do kontroli słuchu przy zastosowaniu metody PTA. W miarę starzenia się populacji europejskiej, dużo bardziej nagląca staje się potrzeba zapobiegania, opóźniania lub odwracania funkcjonalnego niedomagania osób starszych. Z tego powodu w ramach projektu dokonano oceny metod badań kontrolnych słuchu u osób dorosłych i stosowanych do tego celu technik. Po ocenie pomyślnego przeprowadzenia takich badań kontrolnych, zainteresowano się czy uwieńczone powodzeniem były także interwencje podejmowane wobec osób o upośledzonym słuchu. Zespół dokonał dogłębnych badań w tej sprawie, oraz sporządził przegląd literatury na temat technik badań kontrolnych, jak również na temat strategii dotyczących interwencji, by uzyskać pełniejszy obraz efektywności obecnie stosowanych metod. W celu uzyskania szerszej perspektywy w tej dziedzinie, w ramach projektu AHEAD III porozumiewano się i przeglądano realizowane na bieżąco wysiłki w zakresie metod badań kontrolnych, zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak też w Europie. Pan Grandori ma nadzieję, że projekt poprawi generalnie świadomość społeczeństwa i profesjonalistów służby zdrowia. Może to prowadzić do stosowania nowych urządzeń przy badaniach kontroli słuchu, a w wielu krajach rozpoczęto już kampanie pilotażowe. Dzięki stałemu rozwojowi opracowań technologicznych, w najbliższych latach będziemy − bez wątpienia − widzieć wprowadzenie istotnych zmian w badaniach kontrolnych słuchu.