Reprezentacja działania za pomocą dźwięku
Wyraz twarzy i ruchy ciała są niezwykle ważnymi środkami komunikacji niewerbalnej. Liczne grupy zwierząt wysyłają sygnały mimiczne, które u ssaków naczelnych i ludzi są na wyższym poziomie rozwoju i komplikacji. Obszar mózgu odpowiedzialny za przetwarzanie tych sygnałów to bruzda skroniowa górna (Superior Temporal Sulcus, STS). Obszar STS, odpowiadający także za łączenie sygnałów wejściowych z wielu neuronów czuciowych, jest integralną częścią układu lustrzanego neuronów, który był obiektem badań europejskiego projektu o nazwie MIRROR. Partnerzy projektu MIRROR postawili sobie za cel dokładne zbadanie roli tego układu w takich funkcjach, jak naśladowanie i rozumienie intencji innych osób. Naukowcy z University of St Andrews w Szkocji skupili się na zbadaniu, czy neurony przetwarzające wzrokowe sygnały wejściowe łączą również dźwięk związany z oddziaływaniami. Głównym celem było sprawdzenie, czy wyraz twarzy, któremu towarzyszył dźwięk, wpływa na reakcję obserwatora pozytywnie czy negatywnie. W prawie jednej czwartej odpowiedź lustrzanych neuronów odpowiadających za widzenie była modulowana dźwiękiem. Dźwięk działania może zarówno wzmacniać, jak i osłabiać reakcję neuronów. Co ciekawe, im wyższy poziom odpowiedzi, tym stopień wzrostu bardziej zależał od związku dźwięku i działania. Zastosowanie tych danych pozwala również poszerzyć wiedzę o stanie neurologicznym pacjentów autystycznych. Podejrzewa się, że braki w rozwoju układu lustrzanego mogą być przyczyną niektórych objawów związanych z autyzmem. Co więcej, wiedza o mechanizmie działania lustrzanego układu neuronowego, który jest znaczącym układem związanym z ruchem, może być przydatna w rehabilitacji pacjentów po przebytym udarze.
