Prawidłowe środki w leczeniu psychiatrycznym z zastosowaniem przymusu
Do środków przymusu w leczeniu psychiatrycznym zalicza się przyjęcie bez zgody, zatrzymanie po przyjęciu za zgodą pacjenta, mechaniczne środki powstrzymujące, odosobnienie oraz przymusowe leczenie farmakologiczne. W przypadku tych środków w krajach Europy występują znaczne różnice pod względem ich charakterystyki, częstości zastosowania oraz warunków prawnych. Tego typu różnice tworzą luki, które w pewnym stopniu umożliwiają naruszenie praw pacjenta, jak również mogą stać się przyczyną niestosowania procedur najlepszych z możliwych. W świetle tego zjawiska w ramach projektu EUNOMIA opracowano analizę przypadków w ujęciu naturalistycznym obejmującą 12 regionów Europy w 12 krajach. Zebrane dane dotyczyły praktyk z użyciem przymusu, ich oddziaływań i wyników, jakie przynoszą. Zastosowano metodologię jakościową polegającą na dwukrotnym zebraniu informacji we wszystkich centrach. Dzięki temu możliwe było wystosowanie wspólnych zaleceń klinicznych dotyczących leczenia z użyciem środków przymusu. Zalecenia obejmują szereg istotnych kwestii dotyczących poprawy jakości procedur, co przyniesie korzyści pacjentom. Na przykład zalecenia dotyczące przyjęcia do szpitala bez zgody pacjenta obejmowały warunki wstępne dotyczące pracowników służby zdrowia i samych pacjentów, kwestie etyczne oraz praktyczne odnoszące się do procedur i innych osób. Opracowanie jak najlepszych praktyk klinicznych w leczeniu psychiatrycznym z zastosowaniem przymusu ma na celu szerokie rozpowszechnienie zebranych informacji.
