HELIOSAT-3: wyjaśnienie zastosowań energii słonecznej
Wypuszczenie satelity meteorologicznego drugiej generacji (MSG) w przestrzeń kosmiczną zapoczątkowało nowy okres w dziedzinie badań obserwacji Ziemi. Projekt HELIOSAT-3 zainicjowany był w celu opracowania nowych danych dla zastosowań energii słonecznej na podstawie danych uzyskanych z MSG. Zamierzeniem było opracowanie wydajniejszych instalacji fotowoltaicznych oraz innych technologii wykorzystania energii słonecznej. W trakcie projektu HELIOSAT-3 Uniwersytet w Oldenburgu kierował pracami grupy ośmiu innych instytutów naukowych. Jednym z głównych wyników prowadzonych prac było wdrożenie operacyjnego łańcucha przetwarzania energii słonecznej w celu zapewnienia użytkownikom ciągłego dopływu danych. W celu zapewnienia stałego przypływu danych satelitarnych MSG na Uniwersytecie w Oldenburgu opracowano stosowne komponenty sprzętu i oprogramowania. Niezawodność systemu utrzymywana była za pośrednictwem mechanizmów pomocniczych wprowadzonych przez innych uczestników programu HELIOSAT-3. Dane MSG były następnie wprowadzone do oprogramowania służącego do ich przetwarzania, stanowiąc nowe algorytmy programu HELIOSAT-3. Poczyniono wysiłki zmierzające do półautomatycznej wymiany danych. W wyniku prac użytkownicy operacyjnego łańcucha przetwarzania posiadają dostęp do różnych rodzajów danych energii słonecznej. Dane dotyczące natężenia promieniowania słonecznego w czasie prawie rzeczywistym dostępne są dla specyficznych obszarów, a dane historyczne mogą być udostępniane w charakterze szeregów czasowych lub wykreślane na mapach.
