Integracja naturalnych wrogów w zarządzaniu uprawami
Zmniejszenie użycia pestycydów jest sprawą pierwszej wagi we współczesnym rolnictwie i było centrum zainteresowania wielu dyrektyw Komisji Europejskiej. Badania wykazały, że system oparty na złożonym, zintegrowanym podejściu może być bardziej zrównoważony. Zintegrowane zarządzanie szkodnikami obejmuje wykorzystanie wrogów naturalnych, podejście biologiczne wzmacniające wrodzone mechanizmy samoobrony określonych typów roślin uprawnych i kontrolę mechaniczną, na przykład fizyczne usuwanie chwastów i orkę. W tym celu w ramach projektu MASTER próbowano ustalić zestaw wytycznych opartych na podejściu opłacalnym i bardziej przyjaznym środowisku. Ponieważ nasiona rzepaku są z ekonomicznego punktu widzenia istotnym produktem, w ramach projektu zbadano także, jakie skutki finansowe dla rolników spowoduje adaptacja nowych technologii i procesów. Z tego powodu wytyczne techniczne muszą brać pod uwagę cały zakres standardów rolniczych i zasad postępowania, a także zbadać realia ekonomiczne zarządzania uprawami w całej Europie. Dlatego też przeprowadzono i powielono wspólne eksperymenty polowe w pięciu krajach europejskich. Jednym z podstawowych celów projektu było określenie największych zagrożeń dla upraw rzepaku, a także opisanie ich ekologii. Wymagałoby to zbadania zachowania szkodników, wymagań siedliskowych, fenologii i biologii. W eksperymentach porównywano dwa systemy, standardowy system upraw i podejście zintegrowane. Wyniki badań wskazują, że podejście zintegrowane chroniące naturalnych drapieżców (i dzięki temu wykorzystujące mniej środków owadobójczych) może zostać zaproponowane rolnikom jako opłacalne. Szczegóły techniczne w postaci wytycznych dotyczących tego podejścia zostały udostępnione zarówno społeczności naukowej, jak i rolniczej.
