Udane manewry w przestrzeni podpajęczynówkowej
Zmiany w rdzeniu kręgowym są najczęściej wynikiem urazu fizycznego, ale mogą być także powodowane przez nowotwory, choroby degeneracyjne lub choroby wrodzone. Udane leczenie często wymaga zbadania zmienionego obszaru za pomocą mikroendoskopu wprowadzonego do obszaru otaczającego rdzeń kręgowy. Przestrzeń podpajęczynówkowa jest jamą usytuowaną pomiędzy pajęczynówką i oponą miękką. Opony mózgowe składają się z trzech warstw: opony twardej, opony pajęczynówkowej i opony miękkiej. Członkowie europejskiego projektu MINOSC postawili sobie za cel opracowanie elastycznego mikroendoskopu w celu wizualnej oceny zmian chorobowych i jednoczesnego współdziałania z powiązanym sprzętem. W tym celu należy przeanalizować fizyczne, anatomiczne i fizjologiczne właściwości przestrzeni podpajęczynówkowej, aby zapewnić możliwość precyzyjnego kierowania endoskopem. Partnerzy projektu z Izraelskiego Instytutu Technologii Technion skoncentrowali się na niebadanych do tej pory obszarach przestrzeni podpajęczynówkowej w odcinku piersiowym kręgosłupa. Skany uzyskane metodą obrazowania rezonansu magnetycznego (MRI) pochodzące od 42 pacjentów pozwoliły na uzyskanie danych dotyczących wymiarów rdzenia kręgowego, a także objętości i kształtu worka opony twardej oraz przestrzeni podpajęczynówkowej. W celu uzyskania kompletnej mapy skany wykonano w odcinkach obejmujących trzony kręgów i krążki międzykręgowe. Wyniki pomiarów są zgodne z dostępnymi wynikami z poprzednich badań. Zostały one zarejestrowane w płaszczyźnie poprzecznej, która dzieli ciało na części górną i dolną. Zróżnicowanie wyników było niewielkie ze względu na wysoki stopień symetrii. Zupełnie inne wyniki uzyskano jednak w przypadku płaszczyzny strzałkowej. Przy pomiarach w płaszczyźnie pośrodkowej (dzielącej ciało na części prawą i lewą) uzyskano bardzo wysoki współczynnik wariancji (42%). Wyniki tego badania nie tylko rozszerzają wiedzę na temat struktury rdzenia kręgowego. Modele wyznaczają również maksymalne rozmiary endoskopu, aby umożliwić wykonywanie precyzyjnych ruchów w przestrzeni podpajęczynówkowej. Bez wątpienia zwiększy to skuteczność zabiegów chirurgicznych u osób ze zmianami chorobowymi rdzenia kręgowego.