Wpływ podwyższonego stężenia CO2 na pobór azotu przez topole
Wzrost drzew jest zazwyczaj zależny od dostępności azotu. Gdy rośliny były wystawione na działanie podwyższonych poziomów CO2 w atmosferze, często następował ich przyspieszony wzrost oraz zwiększenie biomasy. Długoterminowym skutkiem tego może być większy pobór azotu z gleby. W ramach projektu EUROFACE badano zużycie azotu przez drzewa, badając uprawę trzech różnych gatunków topoli. Drzewa były wystawione na działanie metody wzbogacania wolnego powietrza w CO2 (FACE, Free Air-CO2 Enrichment), a następnie pod koniec trzyletniego cyklu płodozmianu zostały ścięte. Poddano je analizie, aby odkryć, czy zastosowanie metody FACE wpłynęło na przyszłą dostępność azotu dla upraw. Wieloletni materiał drzewny wykorzystano do określenia stężenia i zawartości azotu. Pobór azotu w tkankach o szybkim obrocie metabolicznym, takich jak drobne korzenie i opadłe liście, mierzono przez cały cykl płodozmianu. Doświadczenie wykazało, że pomimo większej produktywności pobór azotu przez różne gatunki topoli nie zmienił się po podwyższeniu poziomów CO2. Określono to w porównaniu z normalnymi stężeniami tła. Wynika z tego, że przy podwyższonych stężeniach CO2 wzrasta efektywność wykorzystania azotu (NUE, Nitrogen Use Efficiency). Nie stanowi to potwierdzenia koncepcji, że do utrzymania większego poboru węgla przez uprawiane rośliny przy większych stężeniach CO2 potrzebny jest dodatkowy azot. Jednakże w warunkach podwyższonych stężeń CO2 po zakończeniu cyklu płodozmianu wykazano znaczne zmniejszenie zawartości azotu w glebie w porównaniu do ilości CO2. Działo się tak głównie z powodu mniejszej ilości opadłych liści i wolniejszego tempa rozkładu. Naukowcy odnotowali też nieznaczną tendencję do zwiększania w warunkach podwyższonych stężeń CO2 ilości azotu trwale związanego. Może to powodować w dłuższym okresie ograniczenie dostępności azotu. To z kolei może wpływać na produktywność upraw topoli po wielu cyklach płodozmianu.
