Skip to main content
European Commission logo
polski polski
CORDIS - Wyniki badań wspieranych przez UE
CORDIS
CORDIS Web 30th anniversary CORDIS Web 30th anniversary

Article Category

Zawartość zarchiwizowana w dniu 2023-03-09

Article available in the following languages:

Postępy w walce z tropikalnymi chorobami pasożytniczymi

Europejscy naukowcy odkryli nowe związki chemiczne, które mogą pomóc w walce z szeregiem zabójczych, tropikalnych chorób pasożytniczych. Obecnie dostępne terapie chorób wywoływanych przez świdrowce, takich jak śpiączka afrykańska, choroba Chagasa czy leiszmanioza często są n...

Europejscy naukowcy odkryli nowe związki chemiczne, które mogą pomóc w walce z szeregiem zabójczych, tropikalnych chorób pasożytniczych. Obecnie dostępne terapie chorób wywoływanych przez świdrowce, takich jak śpiączka afrykańska, choroba Chagasa czy leiszmanioza często są niewystarczające z powodu toksyczności leków i oporności, niemniej nowe odkrycia paneuropejskiego belgijsko-niemiecko-włoskiego zespołu mogą posunąć naprzód prace nad metodami leczenia tych chorób. W ramach badań, których wyniki opublikowano w czasopiśmie Journal of Medicinal Chemistry, zidentyfikowano nie-folianowe związki chemiczne jako potencjalne środki przeciwpasożytnicze, które odkryto w toku wirtualnych badań przesiewowych przeprowadzonych przez naukowców w celu sprawdzenia, w jaki sposób różne kombinacje inhibicji enzymów wpływają na aktywność pasożyta. Do przetrwania świdrowce potrzebują folianów i koenzymu biopteryny, które są redukowane przez enzymy reduktazy dihydrofolianowej (DHFR) i reduktazy pterydyny (PTR1). Inhibicja DHFR powoduje upośledzenie replikacji DNA, co prowadzi do śmierci komórkowej. Jednakże u świdrowców inhibicja DHFR powoduje nadekspresję PTR1, która może przejąć funkcję DHFR poprzez zredukowanie folianów, zapewniając w ten sposób przetrwanie pasożyta. Dlatego w leczeniu przeciwpasożytniczym obydwie ścieżki metaboliczne muszą być zablokowane w tym samym czasie poprzez inhibicję DHFR i PTR1 za pomocą jednego leku lub połączenia dwóch swoistych inhibitorów. PTR1 nie występuje u ludzi, a przez to stanowi doskonały obiekt w projektowaniu swoistych związków chemicznych, obierających za cel pasożyta. Zespół przyjął podejście oparte na wirtualnych badaniach przesiewowych połączone z metodologiami eksperymentalnych badań przesiewowych, aby zidentyfikować nie-folianowe inhibitory PTR1 leiszmaniozy. Optymalizacja została przeprowadzona w dwóch seriach strukturalnych cyklów opracowywania leków, aby poprawić swoistość PTR1 i selektywność przeciw ludzkiej DHFR, co zaowocowało 18 molekułami lekowymi o niskich powinowactwach mikromolarnych i profilach wysokiej swoistości in vitro. Testy efektywności - w biologii molekularnej procedura testowania lub pomiaru aktywności leku bądź środka biochemicznego w organizmie albo próbce organicznej - zostały przeprowadzone na wyhodowanych komórkach leiszmaniozy i wskazały na sześć związków chemicznych, które były aktywne w połączeniu z inhibitorem DHFR. Ponadto jeden z tych związków chemicznych był również skuteczny samodzielnie, a kilka z nich wykazało niskie profile toksyczności. Jeden związek chemiczny został również wcześniej zatwierdzony do leczenia chorób ośrodkowego układu nerwowego, a teraz istnieje szansa, że będzie można go również wykorzystać jako lek przeciwpasożytniczy. Leiszmanioza, śpiączka afrykańska i choroba Chagasa to zaledwie niektóre z chorób zakaźnych dotykających obecnie miliony ludzi na świecie, głównie w krajach rozwijających się. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) śpiączka afrykańska jest obecna w 36 krajach Afryki subsaharyjskiej, gdzie występują muchy tse-tse przenoszące tę chorobę. Najbardziej narażona na kontakt z muchami, a przez to najbardziej zagrożona, jest ludność wiejska. Leiszmanioza dotyka około 12 mln ludzi na świecie, a według danych WHO choroba cechuje się szerokim spektrum objawów klinicznych, które mogą być skórne, śluzówkowo-skórne lub trzewne. Leiszmanioza skórna jest najpowszechniej występującą formą, a trzewna najcięższą, gdyż w jej przypadku atakowane są ważne organy. Choroby takie jak leiszmanioza są często określane mianem chorób "zaniedbanych", mimo tego, że odpowiadają wedle szacunków za 500.000 zgonów i miliony upośledzeń rocznie. Fundusze na badania biomedyczne są często bardziej skoncentrowane na AIDS, gruźlicy czy malarii. Wyzwanie stanowi obecnie przesunięcie punktu ciężkości w kierunku walki również z chorobami tropikalnymi.Więcej informacji: Heidelberski Instytut Badań Teoretycznych: http://www.h-its.org/english/index.php

Kraje

Belgia, Niemcy, Włochy

Powiązane artykuły