Unijni naukowcy dowodzą, że roboty mogą nauczyć się "myśleć"
Naukowcy, których prace są finansowane ze środków unijnych, przetestowali przełomową teorię, której przedmiotem są roboty uczące się "myśleć" o działaniach, jakie mogą wykonać z danym obiektem. Wynik jest taki, że roboty mogą uczyć się na podstawie swoich obserwacji i doświadczeń. To najnowsze osiągnięcie stanowi dorobek projektu PACO-PLUS (Percepcja, działanie i poznanie poprzez uczenie się kompleksów obiekt-działanie), dofinansowanego na kwotę 6,9 mln EUR z tematu "Technologie społeczeństwa informacyjnego" (IST) Szóstego Programu Ramowego (6PR) UE. Partnerzy projektu PACO-PLUS starali się przetestować teorię tak zwanych "kompleksów obiekt-działanie" (OAC). OAC to jednostki "myślenia-przez-działanie" w ramach podejścia, które pozwala na projektowanie oprogramowania i sprzętu umożliwiającego robotowi myślenie o obiektach w kategoriach działań, które można wykonać. Na przykład, jeżeli robot widzi obiekt z uchwytem, to może go chwycić. Jeżeli ma otwór, to robot może potencjalnie dopasować coś do tego otworu lub napełnić go płynem. Jeżeli ma pokrywkę albo drzwiczki, to robot może je ewentualnie otworzyć. Obiekty zyskują zatem swoje znaczenie poprzez zakres możliwych działań, jakie robot może na nich wykonać. To umożliwia znacznie bardziej interesujący sposób niezależnego myślenia robotów, gdyż sprzyja zdaniem partnerów pojawieniu się nowego behawioru - złożonych zachowań, które pojawiają się spontanicznie w wyniku całkiem prostych reguł. Pod wieloma względami podejście zespołu naśladowało procesy uczenia się małych dzieci. Kiedy napotkają one nowy obiekt, próbują go chwycić, zjeść lub uderzyć o coś innego, a w procesie mozolnego uczenia się na podstawie prób i błędów, na przykład że okrągły kołek będzie pasować do okrągłego otworu, ich zakres działań rozszerza się. Zdolność pojmowania dziecka rozwija się również poprzez obserwację innych osób. Partnerzy projektu PACO-PLUS przeprowadzili większość swoich prac z wykorzystaniem androidów, robotów przypominających wyglądem człowieka. "Androidy to sztuczne ucieleśnienia ze złożonymi i różnorodnymi zdolnościami percepcyjnymi i motorycznymi, co sprawia, że są... najodpowiedniejszą platformą eksperymentalną do badania funkcji poznawczych i kognitywnego przetwarzania informacji" - wyjaśnia dr Tamim Asfour z Grupy Badania Androidów w Zakładzie Antropomatyki Instytutu Technologii w Karlsruhe (KIT) w Niemczech, koordynator projektu PACO-PLUS. Jak informuje, grupa kontynuowała prace przeprowadzone przez Rodney'a Brooksa, czołowego profesora robotyki, który pracuje obecnie w Massachusetts Institute of Technology (MIT) w USA. Dr Asfour wyjaśnia, że profesor Brooks "był pierwszym, który wyraźnie powiedział, że poznanie jest funkcją naszej percepcji i zdolności do interakcji ze środowiskiem. Innymi słowy poznanie wynika z naszej ucieleśnionej i usytuowanej obecności w środowisku." Profesor Brooks był przekonany, że poruszanie się w środowisku i wchodzenie z nim w interakcje to trudne momenty ewolucji biologicznej, ale kiedy gatunek już to osiągnął, stosunkowo łatwo było "wykształcić" zaawansowaną logikę symboliczną abstrakcyjnych myśli - zdaniem dr Asfoura. Odwrotne podejście jest przyjmowane w przypadku "sztucznej inteligencji", wedle której wystarczający rozwój inteligencji pozwoli, aby myśl maszyny dostrzegała i rozwiązywała problemy - dodaje. Kto ma rację, nadal pozostanie pytaniem bez odpowiedzi, jako że naukowcy przyznają, iż mimo pewnych postępów nadal nie widać na horyzoncie kandydatów na autentycznie inteligentne roboty. "Taka hollywoodzka interpretacja jest nadal odległa, niemniej aplikacje i demonstratory opracowane w ramach projektu PACO-PLUS pokazują, że być może znajdujemy się obecnie na dobrej drodze" - stwierdza zespół.
Kraje
Niemcy, Stany Zjednoczone