Dzikie ptaki giną z powodu niedoboru witamin
Wyniki szwedzkich badań wykazały, że duża liczba ptaków z regionu Morza Bałtyckiego ginie z powodu udaru wywoływanego niedoborem tiaminy, popularnie zwanej witaminą B1. Wyniki badań, opublikowane w czasopiśmie Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS), pokazują, że niedobór B1 powoduje niewydolność rozrodczą oraz wiele innych, zmienionych schematów zachowania u wielu gatunków. Tiamina ma zasadnicze znaczenie dla ptaków i innych kręgowców. Jej brak może doprowadzić do chorób układu nerwowego, utraty czucia, paraliżu i śmierci. Jest szczególnie ważna dla prawidłowego funkcjonowania nerwów. Naukowcy zbadali dzikie ptaki w regionie Morza Bałtyckiego i Islandii, wykazując że istnieje powiązanie pomiędzy udarem obserwowanym u wielu dzikich ptaków w tych rejonach a niedoborem tiaminy. Przeanalizowali geograficzną rozpiętość niedoboru oraz liczbę dotkniętych gatunków i odkryli, że ostry niedobór tiaminy występował u ptaków w rejonie Morza Bałtyckiego, natomiast początkowe stadium tego niedoboru zagrażało populacjom ptaków w Islandii. Zespół badawczy pod kierunkiem profesora Lennarta Balka z Uniwersytetu Sztokholmskiego zauważył, że niedobór tiaminy u ptaków odbijał się na ich wątrobie i mózgu oraz składanych jajach. Odkryto również większe ilości odpowiednich enzymów niż zwykle w wątrobie i mózgu ptaków przy jednoczesnym braku kofaktora tiaminy, związku niezbędnego do prawidłowego funkcjonowania tych enzymów. Skutki niedoboru tiaminy ujawniają się na wiele sposobów - wyjaśniają autorzy. Udar zaobserwowano u 78% dzikich ptaków, a u niektórych gatunków, takich jak mewa srebrzysta, spada ilość znoszonych jaj. Samice niektórych gatunków w ogóle nie znoszą jaj, a inne znoszą jaja, które nie zawierają tiaminy. Różnice te sugerują, że niedobór tiaminy u ptaków występuje na różnym poziomie. Zespół zaobserwował u dzikich ptaków również zmiany w zachowaniu: mniej agresywne niż normalnie reakcje, niższy poziom hałaśliwości w koloniach mew srebrzystych oraz niekompletne budowanie gniazd przez niektóre gatunki. Wyniki badań sugerują również powiązanie z ptasią grypą, gdyż możliwe jest, że choroba ta rozprzestrzenia się szybciej wśród dzikich osobników z niskim poziomem tiaminy. Naukowcy są przekonani, że wyższe wskaźniki śmiertelności i niewydolności rozrodczej dzikich ptaków w regionie Morza Bałtyckiego stanowią część szerzącego się zespołu niedoboru tiaminy, który prawdopodobnie przyczynił się do ogólnego spadku populacji dzikich ptaków w ciągu minionych dziesięcioleci. Poprzednie obserwacje udarów, częstych przypadków przedwczesnej śmierci oraz niewydolności rozrodczej w ostatnich dekadach były przypisywane niedoborom pożywienia. Ale wyniki nowych badań pokazują, że właściwą przyczyną może być niedobór tiaminy, ponieważ prowadzi do śmierci głodowej z powodu tłumienia apetytu. Autorzy sugerują, że w istocie sam brak pożywienia nie powoduje niedoboru tiaminy u ptaków. Niedobór ten może być raczej powodowany bezpośrednim czynnikiem wpływającym na poziom tiaminy lub niedostatecznym poziomem tiaminy w łańcuchu pokarmowym ptaków. Naukowcy podkreślają, że potrzebne są dalsze badania, aby określić przyczynę niedoboru tiaminy u dzikich ptaków oraz aby ustalić, czy inne formy fauny i flory zostały dotknięte tym samym problemem.
Kraje
Szwecja