Postępowanie w przypadku sytuacji awaryjnej
Systemy satelitarne mogą pomóc w szybkim ustawieniu infrastruktury telekomunikacyjnej w miejscach, gdzie naziemne systemy nie są dłużej dostępne, na przykład, w wyniku naturalnej lub przemysłowej katastrofy. Jednak telefony satelitarne i inne ciężkie i niewygodne urządzenia nie są zawsze odpowiednie dla takich sytuacji. Z tego powodu w roku 2006 zainicjowano finansowane przez UE przedsięwzięcie, z zadaniem zbadania, opracowania i szybkiego zweryfikowanego wdrożenia lekkich infrastruktur łączności, przeznaczonych specyficznie dla sytuacji awaryjnych. Celem tego projektu, o nazwie "Infrastruktura bezprzewodowa na bazie satelitarnego systemu łączności awaryjnej" (Wisecom), było zdefiniowanie architektury referencyjnej, nawiązującej do rozwiązania systemu telekomunikacji awaryjnej, o kryptonimie Wisecom. Prace projektu podzielono na dwa główne etapy. Pierwszy etap obejmował analizę i projektowanie architektury referencyjnej systemu Wisecom. W trakcie drugiego etapu skoncentrowano się na opracowaniu i testowaniu tego systemu oraz weryfikacji jego kluczowych charakterystyk pracy.Podczas pierwszego etapu prac, zespół zajmował się zagadnieniami od klasycznego zarządzania akcją ratunkową w sytuacji awaryjnej, do problemów dotyczących ustawodawstwa dla telekomunikacji awaryjnej. Badania te potwierdziły konieczność stworzenia lekkiego, uniwersalnego i łatwo ustawianego systemu telekomunikacji, służącego do szybkiego przywrócenia lokalnego zasięgu w ramach najbardziej rozpowszechnionych standardów łączności. System taki umożliwiałby zestresowanym ofiarom oraz członkom ekipy ratunkowej wykorzystanie ich własnych, dobrze znanych, osobistych urządzeń telekomunikacyjnych w celu uzyskania dostępu do zainstalowanych usług telekomunikacyjnych. W trakcie fazy badań, zbudowano krytyczne urządzenie, pod nazwą "Terminal dostępu Wisecom" (WAT), przeznaczone do telekomunikacji awaryjnej. Urządzenie takie musiało być lekkie i niewielkiego rozmiaru, o wielkości walizki, ponieważ zakładano, że będzie ono dostarczane na miejsce awarii. Poza tym musiało być odporne na uderzenia, zalanie wodą, zawilgocenie, kurz i gorąco. Należało także wziąć pod uwagę integrację satelitów z technologiami naziemnymi. W ramach projektu Wisecom przedstawiono rozwiązanie, które może być w łatwy sposób przystosowane do przyszłych technologii, oraz rozwiązywać złożone wzajemne współdziałania między ekipami ratunkowymi a operatorami innych usług. Następnie przeprowadzono testowanie i weryfikację. W projekcie zintegrowano pomyślnie szereg naziemnych sieci przenośnych urządzeń radiowych, na bazie lekkich i szybko ustawianych systemów satelitarnych, przeznaczonych specyficznie do nawiązywania publicznej, bezpiecznej łączności. Docelowa infrastruktura, obejmująca spełnienie potrzeb dwukierunkowej łączności przesyłania głosu i danych, jest skalowalna i może pracować zarówno z ograniczonymi grupami użytkowników, jak też z dużymi grupami. Co ważniejsze, sprzęt może być przenoszony przez jedną osobę. Dzięki ułatwieniu skutecznej łączności między ludźmi, oraz zapewnieniu instalowanych szybko systemów telekomunikacji awaryjnej, projekt Wisecom może zapewnić ratowanie życia ludzkiego.
