Staranne monitorowanie i prognozowanie dotyczące oceanów
Opracowanie narzędzi do monitorowania i prognozowania zmian zachodzących w oceanach, wymaga zakrojonych na szeroką skalę działań z zakresu badań i rozwoju (R&D), tak aby zapewnić, że przeprowadzane są one na bazie solidnych podstaw naukowo-technicznych. Taka idea przyświecała projektowi "Środowisko morskie i bezpieczeństwo obszarów europejskich" ( 'Marine environment and security for the European area' - Mersea) gdy – z finansowaniem unijnym na poziomie 14 milionów euro – podjęto w 2004 r. powyższe wyzwanie.W ramach projektu Mersea zrealizowano szeroki zakres zadań, od gromadzenia danych, przez badania i rozwój oraz tworzenie systemów, aż po produkty dla użytkowników, oprogramowanie oraz programy pomocowe. Na przykład, w kwestii danych pomiarowych projekt Marsea skupił się na ulepszeniu algorytmów gromadzenia danych niezbędnych do określenia parametrów geofizycznych, takich jak koncentracja lodu oraz dryfowanie i poziomy zawiesin. Szósty Program Ramowy "Integracja" (integrate) zgromadził ok. 40 partnerów z całej Europy, wśród nich brytyjskie biuro MET, przedsiębiorstwa technologiczne oraz wiodące ośrodki akademickie. Na czele projektu stanął Francuski Instytut Eksploracji Morza (Ifremer). Uzyskiwane w ten sposób dane i wyniki rzucają nowe światło na wiele istotnych zmian zachodzących zarówno w oceanach, jak i wokół nich, począwszy od sezonowych prognoz pogody, a skończywszy na długoterminowych wskaźnikach klimatycznych i ekosystemowych (analizy biogeochemiczne). Praca realizowana w ramach powyższego projektu przyczynia się również do opracowywania Europejskiej Dyrektywy Inspire, której celem jest stworzenie bardziej świadomej strategii ochrony środowiska. W ramach projektu Marsea stworzono sieć centrów monitorowania i prognozowania (monitoring and forecasting centres - MFCs) oraz centrów gromadzenia tematycznego (thematic assembly centres - TACs). Obecnie centra MFC obejmują swoim zasięgiem globalne oceany oraz główne morza Europy (Ocean Arktyczny, północnowschodni Atlantyk, Morze Bałtyckie oraz Morze Śródziemne), podczas gdy centra TAC przetwarzają dane pochodzące z teledetekcji (lód morski, kolor oceanu, altymetria oraz temperatura powierzchni mórz), tworząc w terenie globalne sieci. Aktualnie centra te dostarczają powyższe dane szerokiemu gronu użytkowników końcowych, w postaci usługi zgodnej ze standardami. Partnerzy projektu włożyli wiele wysiłku w modernizację ośrodków monitorowania i prognozowania, np. poprzez użycie doskonalszych modeli informatycznych oraz dostarczenie szybszych i częstszych analiz, w efekcie zwiększając ogólną wydajność. Armatorzy mogą korzystać z danych dotyczących prognozowanego dryfowania lodu, np. w celu zoptymalizowania tras żeglugi, natomiast przemysł paliwowy może korzystać z tych danych w celu przewidzenia dryfowania wycieków ropy. Systemy, takie jak Marsea, są szczególnie cenione w zastosowaniach, w których niezbędne są dokładne dane oceaniczne. Dalsze badania i rozwój mogłyby pomóc zapewnić aktualność systemu oraz jego zgodność z potencjalnie zmieniającymi się wymaganiami użytkowników.
