Modelowanie dróg wodnych w regionach półsuchych
W regionach półsuchych, na przykład wokół Morza Śródziemnego, występują sporadyczne, ale intensywne opady deszczu. Sytuacja taka komplikuje zastosowanie modeli działów wodnych zaprojektowanych do przepływu ciągłego. Uniwersytet w Hannoverze koordynował projekt badawczy wartości wielu milionów euro, zatytułowany tempQsim, zajmujący się opracowaniem nowych narzędzi programowych, które będą odpowiednie dla strumieni tymczasowych. Zamiast zajmować się jednym modelem, grupa czternastu partnerów postanowiła opracować zestaw uzupełniających się modeli o różnej skali. Model zlewni o nazwie PESCAS bada skutki wielkoskalowych zmian dotyczących użytkowania ziemi i parametrów klimatycznych. Wymagania obliczeniowe zredukowano do minimum przez ograniczenie czasowej i przestrzennej rozdzielczości modelu. PESCAS ma na celu rozwiązywanie długoterminowych problemów gospodarki wodnej. Dla sytuacji wymagających większej szczegółowości konsorcjum opracowało model tempQsim-STREAM. Wykorzystuje on podejście bilansu masowego do symulowania akumulacji masy w okresach niewielkich opadów lub braku opadów deszczu. Hydrodynamika modelu umożliwia uwzględnianie zasobów wody, w tym także pochodzących z lokalnych źródeł zanieczyszczeń. Szczególną uwagę zwrócono również na nieliniowe przejście od warunków suchych do warunków przepływu występujące po pierwszych znaczących opadach deszczu. Ostatni model o nazwie tempQsim-REACH uwzględnia złożone aspekty biogeochemiczne, hydrologiczne i transportu osadów w skali odcinka rzeki. Umożliwia on symulowanie zmienności czasowej jakości wody w rzekach tymczasowych. W czasie trwania projektu modele zostały sprawdzone w ośmiu zlewniach objętych badaniem tempQsim. Po zakończeniu prac Uniwersytet w Hannoverze i jego partnerzy wystąpili o ochronę praw autorskich do zestawu modeli.
