Wzmocnienie gotowości na wypadek sytuacji wyjątkowych w Arktyce
Świat jest podzielony na regiony operacji poszukiwawczo-ratowniczych. Na przykład Wspólne Centra Koordynacji Ratownictwa (JRCC) w Norwegii odpowiadają ogólnie za region norweski i mogą pomagać sąsiednim regionom, jeśli te poproszą o pomoc. „Istnieje wiele krajów w regionie Arktyki, które mają podobne obowiązki, na przykład Kanada, Finlandia, Islandia, Szwecja, Stany Zjednoczone i tak dalej”, wyjaśnia Mikel Dominguez Cainzos z JRCC. „Arktyką interesują się także naukowcy. Na przykład niektóre uniwersytety specjalizują się w wiedzy o zdolności do przetrwania w niskich temperaturach”.
Pogłębianie wiedzy na temat działań poszukiwawczo-ratowniczych w Arktyce
Finansowany przez UE projekt ARCSAR, koordynowany przez JRCC, miał na celu umożliwienie współpracy tym praktykom i naukowcom. Chodziło o usprawnienie dzielenia się wiedzą z zakresu poszukiwań i ratownictwa oraz stworzenie platformy do dalszej współpracy. Innowacyjność projektu polegała na tym, że obejmował on także branże działające w regionie arktycznym. Były to sektory, które mogły potrzebować usług poszukiwawczo-ratowniczych, na przykład żegluga wycieczkowa. Projekt obejmował ponadto dostawców usług, wśród których znalazła się włoska firma posiadająca doświadczenie w monitorowaniu satelitarnym Arktyki. „Arktyka jest trudnym środowiskiem do pracy, ale podobnie jest na dalekim południu”, mówi Cainzos, koordynator projektu ARCSAR. „W zespole znaleźli się partnerzy z Nowej Zelandii, którzy wnieśli własną wiedzę i punkt widzenia”.
Gotowość na wypadek sytuacji wyjątkowych na morzach Arktyki
Pierwsze kroki polegały na przeanalizowaniu potrzeb praktyków i branż działających w regionie. Dzięki temu zespół mógł zidentyfikować luki w wiedzy i technologii. Kwestie te, w tym dotyczące zapewnienia komunikacji w trudnych warunkach, zostały przeanalizowane i omówione podczas różnych wydarzeń, na które zaproszono ekspertów. W efekcie powstała seria raportów nt. polityki i zaleceń koncentrujących się na poprawie gotowości na wypadek sytuacji wyjątkowych. Zespół przeprowadził także ćwiczenia wirtualne i ćwiczenia w terenie. Do testów w terenie zaproszono Agencję Unii Europejskiej ds. Programu Kosmicznego w celu przetestowania skuteczności jej konstelacji satelitów w operacjach poszukiwawczo-ratowniczych. „Dzięki temu, że podczas projektu grupy różnych osób pracowały ze sobą na małych statkach, miały liczne okazje do rozmów”, dodaje Cainzos. „Pomogło to zbudować zaufanie między nimi”.
Sieć ekspertów i branż arktycznych
Dla Cainzosa najważniejszym rezultatem projektu było stworzenie sieci praktyków, ekspertów, branż i dostawców usług. „Jeśli ktoś z nas potrzebuje informacji lub pomocy, może po prostu o nie poprosić”, tłumaczy. „To dla nas nieocenione ułatwienie”. Sieć będzie działać jeszcze długo po zakończeniu realizacji projektu ARCSAR. Zespół ARCSAR pomógł ponadto ujawnić pewne istotne luki w wiedzy. Na przykład opracowano wytyczne dotyczące morskich cywilnych operacji poszukiwawczo-ratowniczych w przypadku incydentów biologicznych lub nuklearnych. Cainzos i z zespołem prowadzą obecnie rozmowy z partnerami ARCSAR na temat opracowania zharmonizowanych wytycznych dotyczących akcji ratunkowych na dużą skalę. Kolejnym sukcesem projektu było przygotowanie filmu, który pomaga pasażerom lepiej zrozumieć procedury poszukiwawczo-ratownicze. „Zdaliśmy sobie sprawę, że informowanie pasażerów zwykle kończy się na założeniu kamizelki ratunkowej”, zauważa Cainzos. „Podczas ćwiczeń w terenie pasażerowie często byli niepewni i przestraszeni, gdy przechodzili z jednej łodzi na drugą itp. Przygotowaliśmy więc film, który dokładnie wyjaśnia całą procedurę”. Film, którego produkcja jest na etapie montażu, będzie w przyszłości wykorzystywany przez firmy wycieczkowe do przekazywania pasażerom niezbędnych informacji.
Słowa kluczowe
ARCSAR, Arktyka, nagłe sytuacje, ratownictwo, satelity, żegluga, kamizelka ratunkowa
