Ptaki śpiewające wyjaśnią działanie ludzkiego mózgu
Międzynarodowy zespół badawczy przeprowadził sekwencjonowanie genomu amadyny zebrowatej (Taeniopygia guttata). Po raz drugi w historii naukowcy zsekwencjonowali genom ptaka (wcześniej zsekwencjonowano genom kury), natomiast jeśli chodzi o ptaki śpiewające, dokonano tego po raz pierwszy. Dzięki genomowi amadyny zebrowatej istnieje wyjątkowa szansa poznania genetyki ludzkiej oraz mechanizmów odpowiedzialnych za niektóre cechy charakterystyczne dla ptaków. Wyniki badania zostały opublikowane w czasopiśmie Nature. W badaniach wzięło udział ponad 20 instytutów z Niemiec, Izraela, Hiszpanii, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Wykazały one, że duża część kwasu DNA (dezoksyrybonukleinowego) tego australijskiego gatunku jest odpowiedzialna za zdolność śpiewu i rozpoznawania melodii. Śpiew może trwać tylko chwilę, jednak cały proces temu towarzyszący jest bardzo skomplikowany. Na proces śpiewu ma wpływ 800 genów. Ponadto w sposób podobny do ludzi (oraz kilku innych gatunków zwierząt, takich jak wieloryby czy słonie) młode samce amedyny zebrowatej uczą się komunikacji od rodziców (nie dzieje się to w sposób instynktowny), a konkretnie od ojca, ponieważ śpiewają tylko osobniki rodzaju męskiego. Rozszyfrowanie genomu ptaków śpiewających jest według autorów "wyjątkowo istotne dla neurobiologii organizmu ludzkiego". Poznanie genomu amadyny zebrowatej jest ważnym sposobem zrozumienia ludzkiego procesu nauki mowy, ponieważ wiele genów amadyny występuje także u człowieka. Może to doprowadzić do lepszego poznania genetycznych i cząsteczkowych przyczyn zaburzeń mowy towarzyszących między innymi autyzmowi, udarowi, jąkaniu oraz chorobie Parkinsona. "W ten sposób możemy dokładniej zbadać genom, nie tylko geny uczestniczące w procesie nauki mowy, ale także skomplikowane mechanizmy ich regulacji" - mówi dr Richard K. Wilson z Uniwersytetu Waszyngtońskiego w USA. "Istnieje wiele złożonych aspektów, które dopiero zaczynamy dostrzegać. Informacje te dostarczają wskazówek na temat sposobu nauki emisji głosu na podstawowym poziomie cząsteczkowym u ptaków i u ludzi." Poza tym dane te mogą przyczynić się do poznania nowych faktów o odporności i płodności wśród ludzi. Zespół z Uniwersytetu w Sheffield (jednego z siedmiu brytyjskich instytutów biorących udział w badaniu) odkrył istnienie składnika genetycznego odpowiedzialnego za żywotność i szybkość plemników amadyny zebrowatej. Jak zwraca uwagę dr Jon Slate z Uniwersytetu w Sheffield: "Obecnie możliwe jest odkrycie genów wyjaśniających różnice w płodności. Prawdopodobnie geny te mają podobne działanie u ludzi". Poznanie genomu amadyny zebrowatej przyczyniło się także do lepszego zrozumienia biologii i ewolucji ptaków oraz umożliwiło analizę porównawczą różnych gatunków ptaków. Profesor Darren Griffin z brytyjskiego Uniwersytetu w Kent powiedział, że jednym z głównych osiągnięć było odkrycie dużych różnic genetycznych pomiędzy kurami a amadynami zebrowatymi. "Oczywiście obydwa gatunki bardzo się od siebie różnią, jednak uprzednio posiadane dane wskazywały na duże podobieństwo ich genomów. Obecne dane jasno pokazują całkiem inny stan rzeczy."
Kraje
Niemcy, Hiszpania, Izrael, Szwecja, Zjednoczone Królestwo, Stany Zjednoczone