Skóra z czujnikami adaptacyjnymi, które rozwijają swoje możliwości w czasie rzeczywistym
Integracja wielu dyscyplin i różnych dziedzin wiedzy pozwoliła na powstanie niezwykłych osiągnięć i postępów. Projekt NANOARCHITECTRONICS staje w awangardzie kolejnej wielkiej fuzji. Połączenie nanotechnologii, hierarchicznych architektur i elektroniki powinno doprowadzić do stworzenia przełomowych powierzchni sensorycznych i inteligentnych „skór” o niespotykanych dotąd właściwościach. Projekt NANOARCHITECTRONICS zgromadził 13 partnerów z ośmiu krajów Europy w celu wypracowania wspólnego języka, podstaw teoretycznych i planu działań badawczych dotyczących tej dziedziny. Oprócz ujednolicenia pojęć i strategii, konsorcjum zainicjowało liczne działania w zakresie współpracy i upowszechniania. Wizja dotycząca detekcji Projekt NANOARCHITECTRONICS przyczynia się do połączenia konwencjonalnych zasad działania systemów elektromagnetycznych z hierarchicznymi strukturami w nanoskali. Efektem będą pionierskie rekonfigurowalne i adaptacyjne systemy reagujące na całe widmo elektromagnetyczne. Badacze z projektu przewidują, że dziedzina ta doprowadzi do powstania syntetycznych systemów detekcji, które będą oddziaływać z nami w sposób naturalny. Koordynator projektu Stefano Maci tłumaczy: „Nowa dziedzina ma na celu stworzenie sensorycznych interfejsów pomiędzy podmiotem (osobą lub systemem) a środowiskiem. Będą one wyglądać jak syntetyczne, mutowalne skóry. Interfejsy te będą w sposób poznawczy rozwijać swoje funkcje, aby zmaksymalizować połączenia oraz możliwości w zakresie monitorowania/detekcji”. Określenie stanu obecnego i wyznaczenie kierunków na przyszłość Projekt NANOARCHITECTRONICS, mający stworzyć standardowy język, pozwoli określić wyraźne granice obecnych badań i plan działania na przyszłość. W przypadku nowej dyscypliny, będącej efektem połączenia wielu nowoczesnych technologii, w tym nanofotoniki, plazmoniki, nanoelektroniki i inteligentnych materiałów, nie było to łatwe zadanie. Konsorcjum opracowało ramy oparte na trzech nowo powstałych obszarach badawczych, z których każdy krzyżuje się z wieloma innymi dziedzinami. Tym, co łączy te obszary, jest inżynieria materiałów nanoskalowych i wieloskalowe projektowanie na potrzeby modelowania. Korzystając z tych zdefiniowanych obszarów badań, zespół opracował strategiczny plan działania, wypełniając lukę między badaniami teoretycznymi a badaniami inspirowanymi problemami społecznymi i konkurencyjnością przemysłu. Obejmuje on harmonogram i zalecenia dotyczące badań mających na celu osiągnięcie „wszechstronnego połączenia”, umacniającego wiodącą pozycję Europy w kluczowych obszarach i wzmocnienie jej w nowatorskich dziedzinach. Cały ten wysiłek i szczegółowe wyniki zostały wykorzystane na wiele sposobów i przyniosły znakomite rezultaty. W ramach projektu NANOARCHITECTRONICS utworzono wirtualne centrum NTX, które pomaga partnerom w upowszechnianiu paradygmatu NANOARCHITECTRONICS w środowiskach badawczych i przemysłowych oraz w poprawie ich potencjału badawczego. We wspólnym repozytorium znajdują się dane, wyniki, modele i narzędzia dla naukowców pracujących nad projektami w dziedzinie „nanoarchitektroniki”. Współpraca międzynarodowa była przedmiotem trzech działań skierowanych do środowiska naukowego, władz lokalnych i partnerstw publiczno-prywatnych. Organizacja lub udział w wielu międzynarodowych wydarzeniach, takich jak warsztaty i specjalne sesje konferencyjne, objęły trzy specjalistyczne kursy doktoranckie. Projekt NANOARCHITECTRONICS przyczynił się nie tylko do ujednolicenia pojęć – zjednoczył też wiele organizacji pracujących nad najnowszymi rozwiązaniami technologicznymi. Jak podsumowuje Maci, w projekcie NANOARCHITECTRONICS udało się „stworzyć szeroką społeczność, liczącą obecnie 50 partnerów, oraz zdefiniować sztandarową wizję dotyczącą nowej kluczowej technologii umożliwiającej stosowanie nanostrukturalnych interfejsów w szerszym kontekście nanoinżynierii”. Dla przykładu, akademicko-przemysłowe partnerstwo w ramach sieci FORESEEN, będącej autorem pojęcia „nanoarchitektroniki” i twórcą aktualnego projektu, zwiększyło się z pierwotnych 33 partnerów do obecnych 50. Ta grupa, wraz z 72 innymi instytucjami zajmującymi się badaniami z dziedziny spintroniki, metamateriałów i nanofononiki, podpisała się pod sztandarową wizją dotyczącą nanostrukturalnych interfejsów. Dzięki projektowi NANOARCHITECTRONICS ta nowatorska dziedzina badawcza wypływa na szerokie wody.
Słowa kluczowe
NANOARCHITECTRONICS, interfejs, detekcja, skóra, plan działania, inteligentne, elektromagnetyczne, architektura hierarchiczna, nanotechnologia, nanoskala, interfejs sensoryczny, nanofotonika, plazmonika, nanoelektronika
