Monitorowanie różnorodności gatunkowej za pomocą teledetekcji satelitarnej
Badania, których wyniki zostały opublikowane w czasopiśmie «Remote Sensing in Ecology and Conservation», poświęcone były analizie realnego potencjału SRS oraz pułapek, przed którymi należy się ustrzec, aby móc go w pełni wykorzystać. Za studium przypadku w ramach badań posłużyła ocena zróżnicowania zbiorowisk roślinnych. Poprzez wskazanie trudności w osiąganiu wysokich wyników w oparciu jedynie o dane terenowe, w artykule omówiono zalety metod SRS. W odróżnieniu od metod terenowych, SRS umożliwia pełne pokrycie przestrzenne badanej powierzchni Ziemi w krótkim czasie – czytamy w artykule. Naczelnym autorem artykułu jest kierownik zadania EU BON – dr D. Rocchini z Fondazione Edmund Bach, jednego z partnerów konsorcjum projektowego. Wykraczanie poza tradycyjne metody Wedle tradycyjnych metod, stworzonych przez ekologa R. H. Whittakera w 1972 r., ocena różnorodności biologicznej w skali lokalnej i regionalnej opiera się zarówno na różnorodności lokalnej (nazywanej różnorodnością alfa), jak i na wymianie gatunków (nazywanej różnorodnością beta). Tylko i wyłącznie łącząc te dwa pomiary można dokładnie oszacować bioróżnorodność na danym obszarze. Podczas gdy obliczenie różnorodności alfa jest stosunkowo proste, to różnorodność beta może okazać się nie lada wyzwaniem. Tutaj właśnie potrzebna jest współpraca między teledetekcją a zbiorowiskami bioróżnorodności, aby odpowiednio stawić czoła przyszłym wyzwaniom i zmianom. Monitoring gatunków na stosunkowo rozległych obszarach zawsze sprawiał ekologom trudności, głównie ze względu na towarzyszące mu nieodłączone przeszkody w ocenie kompletności tworzonych w ten sposób list gatunków i określenie ilościowe pobranych prób. Inwentaryzację gatunków w dużym regionie komplikuje fakt, że biologom terenowym niezwykle trudno jest przeprowadzić inspekcję każdego poszczególnego organizmu, wyjaśniając jednocześnie zmiany w składzie gatunków zachodzące na przestrzeni czasu. Wyniki nowych badań wskazały na wysoki potencjał SRS w badaniach nad bioróżnorodnością i pozwalają jednocześnie określić problemy leżące u podstaw rozwoju tej interdyscyplinarnej dziedziny badań. Naukowcy podkreślili, że w okresie poważnej zmiany środowiskowej, SRS otwiera przed ekologami ogromne możliwości uzyskania wiedzy o decydującym znaczeniu na temat czynników wpływających na przestrzenno-czasowe rozmieszczenie różnorodności biologicznej. Przeszkody do pokonania Zespół badawczy podkreśla także możliwe problemy, które mogą pojawić się w czasie wykorzystywania SRS do mapowania gorących punktów bioróżnorodności. Jedno z poważnych zagadnień poruszonych w ramach badań obejmuje zapotrzebowanie na analizy danych o rosnącej złożoności, aby efektywnie ujmować ilościowo i monitorować globalne zróżnicowanie biologiczne za pomocą SRS. Aby to osiągnąć, potrzebne będzie całkowicie nowe ukierunkowanie analizy dużych zbiorów danych za pomocą otwartych danych połączonych (LOD). Kolejną z podniesionych kwestii jest konieczność zapewnienia prawidłowej rozdzielczości przestrzennej obrazowania rozmaitych typów środowisk, od tropikalnych po umiarkowane, aby uzyskać jak najdokładniejsze dane na temat bioróżnorodności. W podsumowaniu czytamy, że potrzebne jest zasadniczo podjęcie dalszych badań nad czułością parametrów środowiskowych wynikających z teledetekcji na potrzeby mapowania bioróżnorodności, aby poznać problemy związane z różnymi procesami gromadzenia i modelowania danych oraz ich skutki. Projekt EU BON, którego realizacja potrwa do maja 2017 r., koncentruje się na opracowaniu prawdziwie zharmonizowanej i zintegrowanej, europejskiej sieci bioróżnorodności z wykorzystaniem danych naziemnych i teledetekcyjnych z niezliczonych schematów i obiektów informacji. Więcej informacji: witryna projektu
Kraje
Niemcy
